Zapomnisz
o zapominaniu

Choroby neurodegeneracyjne to nieuleczalne i bardzo osłabiające organizm choroby,prowadzące do stopniowej degeneracji (zwyrodnienia, zniekształcenia) i/lub obumierania komórek nerwowych. Efektem tych zjawisk są problemy z poruszaniem się (ataksja) i/lub obniżenie sprawności umysłowej (demencja). Do chorób neurodegeneracyjnych zalicza się chorobę Alzheimera oraz inne rodzaje demencji, chorobę Parkinsona, stwardnienie boczne zanikowe, chorobę Huntingtona, ataksję rdzeniowo – móżdżkową.

W chorobie Alzheimera zaburzona w stopniu znacznym jest metabolizm energetyczny mózgu jak też budowa i funkcje błony komórkowej neuronów, co jest warunkiem niezbędnym utrzymania plastyczności synaptycznej oraz przeciwdziała obumieraniu komórek. Tworzenie i utrzymanie błon komórek nerwowych jest procesem dynamicznym, który w dużej mierze zależy od diety. Na przykład, fosfatydylocholina jest ważnym fosfolipidem
w błonach komórek nerwowych, a jej synteza w mózgu wymaga choliny, urydyny i wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (PUFA) [takich jak kwas dokozaheksaenowy (DHA)], które pochodzą głównie z diety. Cholina jest także potrzebna do syntezy neuroprzekaźników. Skład diety zatem jest krytyczny dla utrzymania struktury i funkcji neuronów. Nienasycone kwasy tłuszczowe ω-3, zwłaszcza DHA, bezpośrednio łagodzą wytrącanie się
β-amyloidu w mózgu lub pośrednio poprzez zwiększenie hydrolizy α-sekretazy. Dobre wzorce żywieniowe mogą zapobiegać neurodegeneracji,
a tym samym powstawaniu choroby Alzheimera, obniżać stres oksydacyjny i stany zapalne. Dietami, które mogą przyczynić się do utrzymania prawidłowych funkcji poznawczych i kognitywnych OUN są: dieta śródziemnomorska, dieta DASH i MIND, a także dieta ketogeniczna.

W każdej chorobie opieka nad osobą chorą jest zadaniem trudnym i wymagającym. Bardzo ważne jest aby opiekunowie dokładnie poznali chorobę, znali jej objawy i przebieg. W przypadku postępującej choroby Alzheimera, chory traci kontakt z rzeczywistością, trudno jest się z nim porozumieć.
Jest to sytuacja trudna dla obu stron (pacjenta i opiekuna) i czasami może się przeradzać, niestety, w obustronną frustrację. W miarę postępu choroby, pacjenci stają się niemal całkowicie zależni od innych osób, wymagają całodobowej opieki. Dlatego też bycie opiekunem osoby z chorobą Alzheimera wiąże się z dużym wysiłkiem, zarówno psychicznym jak i fizycznym, a także ograniczeniami życia społecznego. Dlatego też niezwykle istotne jest to, aby opiekunowie poza nabyciem wiedzy o chorobie, jej objawach i przebiegu, powikłaniach powinni mieć możliwość zatroszczenia się o własne potrzeby. Zwykle opieką nad osobą chorą dzielą się całe rodziny, co daje możliwość aby opiekunowie mieli też własne życie i czas dla siebie. W Polsce istnieją także stowarzyszenia i organizacje, które wspierają i pacjenta i nieraz bezsilną rodzinę. Pomagają one chorym i ich opiekunom radzić sobie z różnymi aspektami choroby i opieką nad chorym.

Kurację suplementem diety BetulaForte należy stosować przynajmniej przez 6 miesięcy, można zrobić przerwę 1-3 miesiące. Im dłuższe stosowanie tym efekty powinny być lepsze i bardziej widoczne.

Jak najbardziej można, betulina nie ma udokumentowanych działań niepożądanych, dawka w suplemencie jest bezpieczna, betulina nie wchodzi w reakcje z innymi związkami.

Ekstrakt z brzozy dostępny jest komercyjnie.

Można wysypać z kapsułki, ale lepszą formą podania będzie mus owocowy, ewentualnie rzadki kisiel. Chodzi o stworzenie zawiesiny.

Nie ma na chwilę obecną doniesień na ten temat. Przeszukano kilka medycznych baz danych z zastosowaniem słów kluczowych: borelioza betulina, kwas betulinowy borelioza, betulina choroba z Lyme, borreliosis betulin, betulin Lyme disease, betulin Borrelia burgdorferi. W żadnej bazie na żadne zapytanie nie uzyskano odpowiedzi. 

Co prawda, betulina i jej pochodne wykazują szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego wobec takich szczepów bakterii, jak: Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium, Pseudomonas aeruginosa, Mycobacterium tuberculosis, ale nie wobec Borrelia burgdorferi odpowiedzialnej za wywoływanie boreliozy.

Sok z brzozy, który pozyskuje się bezpośrednio z pnia drzewa, nazywany jest oskołą lub wodą brzozową. Pozyskuje się go wiosną w marcu – kwietniu po rozpoczęciu przez drzewo wegetacji. Oskoła zaczyna krążyć w drzewach, gdy temperatura powietrza osiąga przez kilka dni około 10°C. Głównymi składnikami soków drzewnych (poza wodą, stanowiącą zwykle ponad 95% ich masy) są cukry, przede wszystkim glukoza, fruktoza i rzadko sacharoza. Zawartość cukrów w soku brzozowym jest zmienna, w zależności od miejsca pochodzenia: Polska – 1,174 g/100 ml, Łotwa – 1,043 g/100 ml, Litwa – 1,07 g/100 ml, Finlandia – 0,93 g/100 ml, Alaska – 0,7 g/100 ml. Rodzimy sok można więc uznać za bardzo wartościowy surowiec do produkcji syropu brzozowego. Ponadto, oskoła to przede wszystkim bogate źródło minerałów: Mg, Ca, Fe, P, K, Cu; a także aminokwasów, peptydów, witamin z grupy B, witaminy C, związków żywicznych, garbników i salicylanów, kwasu cytrynowego i jabłkowego, luteoliny i kwercetyny (związków flawonoidowych). Minerały występujące w soku z brzozy, na przykład magnez, są – według najnowszych danych – o wiele lepiej przyswajalne niż te pochodzenia mineralnego. Podobnie fosfor, który reguluje gospodarkę elektrolitową organizmu. Zatem sok z brzozy to bogate źródło substancji odżywczych, ale nie betuliny!

Herbaciany napar sam w sobie jest bardzo zdrowy. Zarówno czarna, jak i zielona herbata zawierają przeciwutleniacze, które między innymi zmniejszają ryzyko wystąpienia raka. Jednak, krzewy herbaciane rosną na glebach kwaśnych, które mogą odznaczać się zawartością wysokich stężeń glinu. Drugim źródłem glinu mogą być przyprawy np. majeranek, tymianek, kminek. Przyprawy te spożywamy jednak w niewielkich ilościach w przeciwieństwie do herbaty, która dla wielu ludzi jest głównym napojem dnia. Obecny w liściach herbaty glin występuje w formie nierozpuszczalnej w wodzie soli i do naparu przechodzą niewielkie jego ilości – od 2 do 6 mg/l, a ponadto w zasadzie pozostaje w fusach, które i tak wyrzucamy.

Glin jest nieprzyswajalny, a więc nieszkodliwy, jednak połączony z sokiem z cytryny zmienia się w dobrze wchłanialny cytrynian glinu, ponieważ kwas wypłukuje z fusów aluminium, które następnie przechodzi do naparu. Zdaniem naukowców cytrynian glinu jest dla nas szkodliwy, ponieważ może osadzać się w tkankach i oddziaływać negatywnie – jego obecność wiąże się m.in. ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na Alzheimera.

Trzeba jednak pamiętać, że szkodliwy związek powstaje wyłącznie, jeśli sok z cytryny dodamy do naczynia, w którym znajdują się fusy, a więc przed wyjęciem torebki lub zaparzacza. Jeśli, co robi większość z nas, dodamy go do naparu bez fusów, reakcja nie zajdzie, a co za tym idzie przeniknięcie szkodliwych związków do organizmu nam nie grozi. Stosując się do tej zasady, herbatę z cytryną można pić bez obaw, a jeśli chcemy, żeby napój był bogaty w witaminę C, sok powinno się dodawać dopiero, gdy napar przestygnie, ponieważ wysoka temperatura redukuje ilość przyswajalnej witaminy w owocu.

Jak najbardziej! Betulina, jak wykazały badania in vitro (dane jeszcze nie publikowane) wykazuje działanie protekcyjne (ochronne) wobec komórek nerwowych. 

Preparat zawierający betulinę BetulaForte może być podawany dzieciom od 12 roku życia. Biorąc pod uwagę mechanizmy działania betuliny, a więc działanie antyoksydacyjne, przeciwzapalne oraz neuroprotekcyjne, sprawdzi się doskonale jako wspomagacz pamięci i ogólnej kondycji układu nerwowego. Suplement diety można stosować od 1 do nawet 6 miesięcy.